روزى امام ششم «علیه السّلام» از یکى از شاگردانش پرسید: در مکتب من چه آموخته‏اى؟ عرض کرد: هشت مسأله. فرمود: بازگوى تا بدانم، گفت:

اول: اینکه فهمیدم هر کس هنگام مرگ از آنچه دوست دارد جدا میشود از این رو همه‏ى همت را در آنچه جدا نمى‏شود به کار بردم، یعنى:کارهاى خیر که انیس تنهایى است، چنانکه قرآن فرماید: «هر که کار نیکى کند پاداش آنرا مى‏گیرد» حضرت فرمود:أحسنت و اللّه.

دوم: اینکه دیدم گروهى به مال مى‏نازند و جمعى به نیاکان، و عده‏اى به فرزندان، با اینکه اینها هیچیک فخرى ندارد و افتخار بزرگ در تقواست که خدا فرموده: «از همه گرامى‏تر نزد خدا پرهیزگارترین شما است»، لذا کوشیدم که نزد خدا بزرگوار باشم، حضرت فرمود:أحسنت و اللّه.

سوم: از طرفى هوى پرستى مردم را دیدم و از طرفى آیه قرآن را که میفرماید: «اما آنکه از مقام پروردگار خود بترسد و نفس را از هوس باز دارد بهشت ماواى او است»، لذا کوشیدم تا نفس را از هوى بازگرفتم تا در راه رضاى خدا ثابت و پا برجا شد. حضرت فرمود: أحسنت و اللّه.

چهارم: دیدم هر که چیز پر ارزشى دارد در نگهداریش مى‏کوشد، و خدامى‏فرماید: «کیست که به خدا قرض نیکوئى دهد تا خداوند دو برابرش کند و پاداش ارجمندش دهد؟»، من پاداش دو برابر را گزیدم و صندوقى محفوظتر از صندوق خدا نیافتم و هر چه در نظرم ارزش داشت براى روز احتیاج در آن صندوق ذخیره کردم. فرمود:أحسنت و اللّه.

پنجم: دیدم مردم در رزق به یکدیگر حسد مى‏برند با اینکه خداوند فرموده: «ما در زندگى دنیا روزى آنان را میانشان قسمت کردیم و عده‏اى را مراتبى بر دگران ترجیح دادیم تا یکدیگر را مسخر کنند، و رحمت پروردگارت از آنچه گرد آورند بهتر است»، از این رو بر کسى رشگ نبردم؛ و بر آنچه از دست دادم تأسف نخوردم. فرمود:أحسنت و اللّه.

ششم: چون دیدم با یکدیگر دشمنى مى‏کنند و کینه‏ها بدل مى‏گیرند و خداوند مى‏فرماید: «شیطان دشمن شما است او را دشمن گیرید»، من به دشمنى با شیطان پرداختم. حضرت فرمود:أحسنت و اللّه.

هفتم: چون دیدم مردم همه براى رزق مى‏کوشند، (گرچه از راه حرام‏باشد) با این که خدا فرموده: «من جن و بشر را نیافریدم جز براى این که مرا بپرستند. از آنان رزقى نمى‏خواهم و غذائى نمى‏طلبم، خداست که روزى ده و صاحب قدرت نیرومند است» دانستم وعده‏ى او حق است و گفتارش راست، به وعده‏ى او مطمئن شدم و به گفتارش راضى، دیگر به سراغ روزى (از راه حرام) نرفتم و همت را در انجام وظیفه گماشتم.حضرت فرمود:أحسنت و اللّه.

هشتم: چون دیدم گروهى به صحت بدن اعتماد کرده‏اند و گروهى به ثروت فراوان، و قومى به مردمى چون خود، و قرآن فرموده: «هر که از خدا بترسد خدا براى او راهى مى‏گشاید، و از طریق بى‏گمان روزیش مى‏دهد، و هر که بر خدا بترسد و بر خدا توکل کند هم او کفایتش کند» من به خدا اعتماد و توکل کردم و از دیگران چشم پوشیدم. حضرت فرمود: به خدا تورات و انجیل و زبور و قرآن و سایر کتب آسمانى (گویا) همه به این هشت مسأله برمى‏گردد.